Cep saatleri: bunlar nedir ve nasıl giyilir?

Koleksiyon cep saatleri sadece modaya bir övgü değil, aynı zamanda sahibine uzun yıllar sadakatle hizmet edecek mükemmel bir aksesuardır. Bununla birlikte, cep aletleri artık kesin zamanı belirlemek için bir araçtan çok bir sanat eseri olarak kabul ediliyor.

Modern dünyada, gündelik kıyafetler giymiş bir cep saati olan birini bulmak neredeyse imkansız. Ama buna rağmen, cep saatlerinin çoğu koleksiyoncunun kalbinde hala bir yeri var.

İlk cep saati 17. yüzyılda uygun büyüklükte bir mekanizmanın icadıyla ortaya çıktı. Cam yerine, parmaklarınızla yeniden düzenlenebilen okları koruyan pirinç bir kapakla kapatıldılar. Cam yaklaşık 1609'dan beri kullanılmaktadır. 1675'te İngiltere'de Kral II. Charles, dönemin çoğu cep saati için ideal olan cepli yelekler gibi kıyafetleri tanıttı. O zamana kadar saatler ceplerinde taşınmazdı.

Cep saatlerinin ortaya çıkmasıyla birlikte 18. yüzyılın ortalarına kadar lüks bir eşya olarak görülmediler. Amerikan saat şirketleri, büyük miktarlarda mükemmel cep boyutunda saatler üretti. Sadece el yapımı bir İsviçre cep saati pahalıydı. Genelde cep saatlerinin insanlara daha düşük gelir sağlaması gerekiyordu.

1860 yılında, Amerikan saat şirketi Waltham, "57" işaretli cep modellerini tanıttı. Onlar için, cep cihazlarının üretim maliyetini azaltan değiştirilebilir parçalar varsayıldı. Waltham'ın üretimindeki teknik yenilikler, benzer ürünlerin diğer üreticilerini geride bırakarak yılda 50.000'den fazla kopya üretmeyi mümkün kıldı.

Aynı zamanda, kalite mükemmel kaldı: enstrümanlar, pratik ve mükemmel görünümlerini korurken, zamanı hassasiyetle gösterdi. Bu rakamlar Waltham'ı pahalı olmayan yüksek kaliteli saatlerin amiral gemisi üreticisi haline getirdi. Tabii ki, tasarımları Breguet gibi İsviçreli meslektaşlarından daha düşüktü, ancak doğruluk açısından hiçbiri ikinci değildi.

Cep saatleri, Birinci Dünya Savaşı'na kadar popülerliğini kaybetmedi. Bundan sonra askerler savaşta daha uygun olan siper modellerini kullandılar. Rus İmparatorluğu'nda en ünlü saatçi Pavel (Paul) Karlovich Bure ve daha sonra üretimi İsviçre'ye aktaran oğluydu. Bure'nin ölümünden sonra saatçilik, Paul varisler edinmediği için İsviçreli ortaklarına geçti.

"Pavel Bure" şirketinin aşağıdaki eski cep modelleri için koleksiyoncular arasında en büyük talep:

• "Bahçenin Sağlayıcısı", 1910 sayısı;
• 1912'den alışılmadık bir kadrana sahip nadir model;
• cupronickel kasalı model, 1917 sürümü.

Cep saatleri de SSCB döneminde moda bir cihazdı. Yıldırım modeli hala özel koleksiyonlarda veya müzelerde bulunan değerli ve pahalı bir nadirlik olarak kabul edilir. XXI yüzyılda tüm eski SSCB ülkelerinin topraklarında ve yurtdışında eski "Yıldırım" talebine neyin neden olduğunu açıklayalım.

1929'da Stalin, Dubert Hampton'ın satın alınmasını ve Urallarda Molniya adlı bir saat fabrikasının inşasını emretti. İşletme, Zlatoust'ta ordunun ve havacılığın yararına çalıştı. Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında, tesis bugüne kadar çalışmaya devam ettiği Chelyabinsk'e yerleşti. SSCB'de sadece parti liderleri, askeri personel veya bilim adamları bu tür saatleri satın alabilirdi. Sıradan Sovyet vatandaşları bunu karşılayamazdı.Sovyet döneminde, Molniya saati kahramanlara verilirken, birinci sınıf saat cihazının tasarımı her bir başarıya karşılık geliyordu.

Cep saatleri mekanizma, tasarım ve yapım açısından farklılık gösterir. İstenirse, bir kayışa yerleştirilmiş müzikli modern elektronik cihazlara ek olarak, nadir koleksiyon erkek modelleri vardır: ritmi ve melodisi olan kuvars, değerli taşlarla süslemeli altın, emaye.

Saat mekanizmaları.

• Anahtar bitki "Anahtar-rüzgar, tuş takımı" dır. Erken dönemin çoğu cep saati, pakete dahil olan özel bir anahtarla başlatıldı. Cihazın arka kapağındaki bir deliğe yerleştirildi.

• Sargı mili "Kök-rüzgar, gövde seti" dir. Saat, saat ustası Patek Philippe sayesinde 1850'de ortaya çıktı. Sahibi, kasada bulunan tepeyi çevirerek anahtarsız çalıştırabilir.

• Engellemeli sarma mili - "Kök-rüzgar, kol seti". 1908'den sonra tüm demiryolu saatlerinin standart düzeni. Sahibinin camı açması ve kadran üzerinde bulunan kolu zaman ayarı (sarma) konumuna getirmesi gerekiyordu. Kol, kurma moduna ayarlandıysa, saat mekanizması kurulur ve zamanı azaltmak mümkün olmazdı.

Özel bir düğmeye basılarak açılan metal bir kapak altında mekanik saat. Yaylı saat pratikti ve hasar ve kirden korunuyordu.

1876'da tanıtılan, koruyucu başlık ve zincir içermeyen ekonomik bir seçenek.

Koleksiyonculara, iki plaka kullanılarak yapılan, altın kaplama bir kasa içinde yapılmış benzersiz bir üçgen biçimli parça sunuyor.

Model, bazen başka bir camla korunan bir pencerenin varlığı ile ayırt edilir. Bu tasarım, sahibinin cihaz kapağını açmadan zamanı görmesi için uygundur. İlk çarpıcı cep saatinin 1775 yılında yetenekli tamirci Abraham-Louis Breguet'in sahibi olduğu Breguet şirketi tarafından üretilmiş olması dikkat çekicidir. Belirli bir zamanda minik çekiçlerin vurulduğu saate minyatür çanlar yerleştirmeyi başardı.

1842'de 23 yaşına giren girişimci Louis Brandton sayesinde başlayan 150 yıllık bir geçmişe sahip bir saat. Louis, yerel zanaatkarlardan satın alınan parçalardan saatler topladı. Ürünler büyük talep gördü ve sahibine rahat bir yaşam sağladı.

Louis'in ölümünden sonra iş, babalarının atölyesini küçük bir üretime dönüştüren oğullarına geçti. Mekanizmalar ve yedek parçalar Louis-Paul ve Cesar Brandton bağımsız olarak üretildi. 1884 yılında, adını Yunan alfabesindeki "Omega" harfinden alan ilk kalibre üretildi. Bu nedenle, ürünler artık bu şekilde adlandırılmaktadır. Bundan sonra, daha önce Louis Brandt & Fills olarak adlandırılan şirketin adı da değiştirildi.

1909'da Omega Şirketi, Sıcak Hava Balonu Yarışı'nın Resmi Zaman Tutucusu oldu. Ve 23 yıl sonra, Olimpiyat Oyunlarında aynı enkarnasyonda sahne almaktan onur duydu. 1903'te kardeşler öldü ve aile işleri hanedanlığı devam ettiren dört oğula geçti.

1975'ten 1980'e kadar olan dönem şirket için zor zamanlar oldu. Kriz Omega'yı iflas ettirdi ve Japon şirket, şirketin yeni sahipleri olma arzusunu dile getirdi. Anlaşma gerçekleşmedi, şirket Omega'ya rehin veren bankalar tarafından kurtarıldı.

Nikel ve krom kasa üzerinde bir inek içeren, aynı adı taşıyan şirketin 1960 kopyası.

Mekanik model İsviçre-Fransız 1950'de yapılmış, o zamana özgü bir kasa tasarımına sahip, krom ve çelikten yapılmış ve altın kaplama ile kaplanmıştır. 1960 nüshasının kasası gümüşten yapılmıştır.

1940 askeri saati, kasadaki ilgili işaretlerden de anlaşılacağı gibi, İngiliz Kraliyet Donanması için yapıldı. Bu ve diğer antika cep tipi saat mekanizmaları bugün müzayedelerde bulunur. Değerleri, antikanın genel durumundan etkilenir. Fiyatı 300-1000 Euro arasında değişiyor. Ayrıca, zamanla, maliyet sadece artar.

Bir cep saati, zamanı ölçmek için tasarlanmış çeşitli aksesuarlardan oluşan bir yapıdır. Takma kolaylığı için kadranlı kasa bir zincire bağlanmıştır. Kit genellikle aksesuarı sabitlemek için özel bir anahtarlık içerir. Yelek veya pantolon üzerinde bir cebe takılmak üzere tasarlanmıştır. Böyle bir cebe nöbetçi cebi denir.

İlginç bir şekilde, yelek gibi öğeler cep saati modasına bir övgü olarak ortaya çıktı. Küçük saat cebi gizlenebilir veya harici olabilir ve göğüste bulunur. Zincir sadece saate bir bağlantı ve ek olarak değil, aynı zamanda tam teşekküllü bir aksesuar ve hatta dekorasyon görevi görür.

Eski saatin mekanizmasının kit içerisinde bulunan anahtarla kurulmuş olması dikkat çekici. Kare şeklindeydi ve bir zincire takılmıştı. Bu nedenle, kıyafetlerinizde bir cep olması bir zorunluluktu. Aksi takdirde, yapının yerini tespit edecek hiçbir yeri olmazdı. Özel standlar da cep saatleri için popüler aksesuarlardı. Bunlar, cihazların evde tam görünümde gururla sergilendiği gerçek sanat eserleriydi. Hala koleksiyoncular ve antikacılar tarafından büyük saygı görüyorlar.

Daha önce, zamanı belirlemek için minyatür bir cihaz satın almaya gücü yeten çok az kişi vardı. Bugün, daha önce olduğu gibi, bir cep saatinin varlığı, özellikle numune altından veya gümüşten yapılmışsa, maddi zenginlik ve yüksek statünün bir işaretidir.

Bir cep saati takmanın geleneksel yolu, onu yeleğe dikey bir halka ile bağlı bir zincire bağlamaktır. Çoğu modern yelek böyle bir döngüye sahip değildir. Fakat ayrıca düğmeyi basmadan önce zinciri yeleğin normal halkasından geçirerek de bağlayabilirsiniz. Eski klasik modada, bir yelek cebinde bir düğmeye bağlı bir zincirle bir cep saati giyilirdi. Saat, kadranı gövdeye dönük olacak şekilde bir cebe yerleştirildi. Bu şekilde zamanı bilmek daha uygundur. Sağ elini kullananlar saati sağdaki cebe yerleştirir, sol elini kullananlar - tam tersi.

Saat takmanın bir başka geleneksel yolu da onu pantolon cebinize koymaktır. Bu durumda zincir yerine kısa bir kayış kullanmak daha uygundur. Saatin kaç olduğunu net bir şekilde görmek için daha büyük bir kadran seçmek daha iyidir. Böyle bir saatin fabrikalardaki ve fabrikalardaki işçiler için gerekli bir cihaz olduğu zamanlar oldu. Tulumun ön cebine yerleştirildiler. Zincir büyük bağlantılarla, kaba işlerle yapıldı.

Tiyatrolarda ve önemli resmi toplantılarda, toplumdaki yerini vurgulayan özgün bir zincir üzerinde zarif tasarımlı saatler takmak adettendi. Modern moda tutkunları genellikle bir zincire değil, bileklerine bilezik seçerek saatler bağlar. Ancak gerçek uzmanlar, çalışması için bir anahtarla başlatılması gereken cep versiyonunu tercih ediyor.

Bir sonraki videoda Molniya cep saatine genel bir bakış bulacaksınız.